دیروز در جایی که زندگی می کنم، وقتی منتظر پایین آمدن آسانسور بودم، نوشته ای از امام علی توجهم را گرفت. مضمون آن نوشته این چنین بود:

مواظب فکرت باش چون گفتارت می شود

مواظب گفتارت باش چون کردارت می شود

مواظب کردارت باش چون عاداتت می شود

مواظب عاداتت باش چون شخصیتت می شود

مواظب شخصیتت باش چون سرنوشتت می شود!

یادم می آید چند وقت پیش در یکی از نوشته های آنتونی رابینز مطلبی خوانده بودم که در آن به ارتباط فکر، احساس، ذهنیت، رفتار و نتیجه عمل اشاره شده بود. نوشته ای که در تابلوی جلوی آسانسور جاخوش کرده بود و منقول از امام علی بود، به مراتب ساده تر و قابل درک تر از آن بود. و نوشته ای که در آن روزها خوانده بودم خیلی شبیه به این نوشته بود.

از محتوی و معنی بسیار ارزشمند و کاربردی این نوشته که بگذریم، دلم گرفت از اینکه وجود چنین گنجینه هایی را در فرهنگ مان نادیده می گیریم و دهان باز کرده ایم تا این و آن لقمه ای بخورانند به ما. و ما هم شروع کنیم به بیشتر فراموش کردن و شبیه به این و آن شدن.

واقعاً چقدر درست فرموده اند که سرنوشت هر کس به افکاری که در سر دارد، بستگی دارد.